Page 3 - The Run magazine

นิทาน...เต่ากับลิงและต้นกล้วย
ขอน�ำเอำนิทำนเรื่องหนึ่งที่ผมได้อ่ำนพบ และคิดเอำว่ำน่ำจะเหมำะกับประเทศเรำในตอน
นี้มำแบ่งปันกันครับ...
กำลครั้งหนึ่ง เต่ำกับลิงอำศัยอยู่ในหมู่บ้ำนเดียวกัน ทั้งสองรักใคร่ชอบพอกันตำมประสำ
ชำวชนบทที่ต้องพึ่งพิงกันและกัน ไม่ว่ำขำดเกลือ ระวังโจร จนถึงช่วยกันหำมศพไปวัด ด้วย

ธรรมชำติทำงสรีระของลิงที่เคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วรวดเร็ว ลิงจึงชอบเดินทำงท่องเที่ยวจำก
หมู่บ้ำนหนึ่งสู่อีกหมู่บ้ำนหนึ่งอยู่เป็นประจ�ำ ได้ประสบพบเห็นสิ่งต่ำงๆ มำกมำย ต่ำงจำกเต่ำซึ่งมี
ขีดจ�ำกัดทำงสรีระจึงเคลื่อนไหวได้เชื่องช้ำ ไม่ค่อยได้ไปเปิดหูเปิดตำที่ไหน ประกอบกับในยุคนั้นยัง
ไม่มีเครือข่ำยกำรสื่อสำรที่ทันสมัยเท่ำทุกวันนี้ ลิงจึง “มีภำษี” เหนือกว่ำเต่ำมำกในเรื่องวิสัยทัศน์
วันหนึ่งสองสหำยไปพบหน่อกล้วยหน่อหนึ่ง ทั้งสองจึงปรึกษำกันว่ำ “เรำน่ำจะน�ำไปปลูก
เพรำะนับวันอำหำรจะหำได้ยำกและแพงมำก และเรำต่ำงก็เป็นนักมังสวิรัติด้วยกัน” แต่เนื่องจำก
มีอยู่เพียงหน่อเดียวจึงต้องมีกำรแบ่งกันด้วยกำรตัดหน่อกล้วยออกเป็นสองท่อน

ลิงซึ่งมีวิสัยทัศน์ที่เหนือกว่ำพบว่ำ กล้วยออกลูกที่ปลำยจึงขอเลือกเอำท่อนปลำยไปปลูก
ส่วนเต่ำไม่มีทำงเลือกจึงจ�ำเป็นต้องเอำท่อนที่เป็นโคนไปปลูก ต่อมำไม่นำนกล้วยของลิงก็เหี่ยวเฉำ
ตำยในที่สุด แต่กล้วยของเต่ำกลับเจริญงอกงำมแล้วแทงยอดออกปลีจนออกเป็นเครือกล้วยสุก
เหลืองอร่ำม
เมื่อกล้วยของเต่ำสุก เต่ำจึงคิดถึงลิงสหำยเก่ำให้มำช่วยเก็บกล้วยมำแบ่งกันกิน เมื่อลิง
ขึ้นไปบนเครือกล้วยแล้ว แทนที่เขำจะปลดกล้วยลงมำแบ่งกับเต่ำที่อยู่ใต้โคน เขำกลับปอกกล้วย
เข้ำปำกกินอย่ำงเอร็ดอร่อยแล้วก็ทิ้งเปลือกกล้วยลงมำให้เต่ำผู้เป็นเจ้ำของด้วยท่ำทีเยอะเย้ย
...นิทำนจบลงเพียงแค่นี้ ไม่มีแม้แต่บทสรุปเช่นนิทำนทั่วไปว่ำ “นิทำนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่ำ”